రుచించక పోయినా ఇదే యదార్థం.

 రుచించక పోయినా ఇదే యదార్థం.

*మూసిన కన్ను తెరవకపోయినా,
*తెరిచిన కన్ను మూయకపోయినా,
*శ్వాస తీసుకుని వదలకపోయినా,
*వదిలిన శ్వాస తీయకపోయినా,
*ఈ లోకంలో ఈ జన్మకు అదే చివరి చూపు.
*మనం ఎవ్వరం అయినా సరే మనల్ని ఈ ప్రపంచం నిర్థాక్ష్యిణ్యంగా మరచిపోయేలా చేస్తుంది కాలం.

*విరోధులు స్నేహితులైనా, పశ్చాతాపపడినా, మనసు మార్చుకున్నా మరల కనిపించం.
*ఫెయిర్‌ అండ్‌ లవ్‌లీలు, సున్నిపిండితో నున్నగా తీర్చిదిద్దిన ఈ దేహాన్ని నిప్పుల కొలిమిలో కాల్చక తప్పదు.

*ఈ క్షణం మాత్రమే నీది,
*మరుక్షణం ఏవరిదో?
*ఏమవుతుందో ఎవరికి తెలుసు?

*ఈ ప్రపంచాన్ని భస్మీ పటలం చేసే అణ్వాయుథాలు నీవద్ద ఉన్నా నీ ఊపిరి ఎప్పుడు ఆగుతుందో పరమాత్మకి తప్ప ఎవరికీ తెలియదు..

*ఈ ప్రపంచాన్ని శాసించేంత గొప్పవారైనా, సంపన్నులైనా బలవంతులైనా
*అవయవక్షీణం-ఆయుఃక్షీణంను తప్పించుకోజాలరు.

*ఈ సృష్టిలో మనము మొదలు కాదు. చివర కాదు.

*ఈ దేహంలో మనం అద్దెకు ఉండటానికి వచ్చాము. అద్దె ఇంటిని విడిచివెళ్లేటప్పుడు మన సామాన్లు మనం తీసుకువెళ్లినట్టు మనం చేసిన కర్మలను మనతో మోసుకువెళ్లక తప్పదు..

*చెట్టుకి, పుట్టకి, రాయికి, రప్పకి ఉన్న ఆయుర్థాయం మనకి లేదు.
*ఈ భూమ్మీద కాలమనే వాహనంలో ఒక చోట ఎక్కి మరో చోట దిగిపోతాం. *మనం సహప్రయాణికులం మాత్రమే.

*కుటుంబం, స్నేహాలు, శత్రుత్వాలు అన్నీ భ్రమ, మాయ.
*అశాశ్వతమైన వాటిని జపధ్యానములతో ఛేధిద్దాం.
అజ్ఞానం అనే చీకటిని చీల్చే ఖడ్గం ధ్యానం.

*అందుకే మనుషుల్లా జీవిద్దాం.
మనిషి ఎలా జీవించాలో చెప్పిన రామాయణ, భారత, భాగవతాదులను ఈ జీవితం ముగిసేలోపు తెలుసుకుందాం. అందులోని సంశయాలను తీర్చుకుందాం.

*దీపం ఉండగానే ఇల్లు చక్కపెట్టుకోవడం అంటే పదవిలో ఉండగానే సంపాదించుకోమని కాదు.

*భగవంతుడు ఈ శరీరాన్ని ఇచ్చినందుకు నాలుగు పుణ్యకర్మలు ఆచరించి ఈ జీవకోటిలో మనిషి మాత్రమే చేయగలిగే ఉత్తమ కర్మలను ఆచరించాలని పరమార్థం.

*ఓపిక ఉండగానే నిత్యం గురువుని ఆశ్రయించి ఉపదేశంపొంది ధర్మాచరణ, కర్మాచరణ చేయాలి.

  *నిరంతరం భగవత్ ధ్యానంతోఉంటూ ,సత్యమైన మార్గం ద్వారా ధనాన్ని ఆర్జించి, తోటి వారికి పంచుతూ ,నిన్ను నీవు ఉన్నతాత్మగా పెంచుకుంటూ ఉండటమే జీవనం.