#నెల్సన్ #మండేలా - #నల్లజాతి #సూర్యుడు
*నెల్సన్ మండేలా డైరీలో ఓ పేజీ *
‘నేను నా అత్యంత సన్నిహితులైన కొందరు వ్యక్తులతో మధ్యాహ్నం భోజనానికి ఒక హోటల్కివెళ్లాను. వేయిటర్ వచ్చి మాఆర్డర్ తీసుకువెళ్లిన తర్వాత కాసేపటికి మా భోజనం వచ్చింది. సరదాగా మాట్లాడుకుంటూ,
మేం తినడం ప్రారంభించేముందు నా దృష్టి ఎదురుటేబులలో ఒంటరిగా_కూర్చున్నవ్యక్తి మీద పడింది.
అతని భోజనం ఇంకారాలేదు.
నన్ను అతడు చూడగానే చటుక్కున లేచి బయటకువెళ్లడానికి ప్రయత్నిస్తుండగా అతని ఖర్మ కాలి భోజనంవచ్చింది. అతను నిస్సహాయంగా కూలబడిపోయాడు.
నేనతణ్ని చూసి, పలకరింపుగా నవ్వి, నాపక్కన కూర్చోమంటూ, కలిసి భోంచేద్దామంటూ ఆహ్వానించాను.
వెయిటర్ కు సైగ చేయగానే, అతడి భోజనం నా పక్కన పెట్టి వెళ్లాడు.
తప్పనిసరి పరిస్థితుల్లో ఆ వ్యక్తి నా పక్కన కూర్చున్నాడు.
మా భోజనం త్వరత్వరగా అవుతోంది. కానీ, అతనికి ముద్ద గొంతుదిగడంలేదు. చేతులు వణుకుతున్నాయి.
దిక్కులు చూస్తూ మాటిమాటికీ నీళ్లు తాగుతూ మొహం తుడుచుకుంటున్నాడు. మా అందరి భోజనం అయ్యాక అతను సగం తిండిని కతికినట్టు చేసి వడివడిగా వెళ్లిపోయాడు.
అతనిని గమనించిన నా మిత్రుడు బాగా అనారోగ్యంగా ఉన్నట్టున్నాడు. అస్సలు తినలేకపోతున్నాడు. వణుకుతున్నాడు..! " అంటూ ఓ జనాంతిక కామెంట్ వదిలాడు. అప్పుడు నేను "లేదురా..! అతను ఆరోగ్యంగానే ఉన్నాడు.
*నేను జైలుశిక్ష అనుభవిస్తున్నప్పుడు నా సెల్ సెంట్రీ* ఇతను
ప్రతిరోజూ నన్ను విపరీతంగా, అకారణంగా కొడుతూ హింసించేవాడు. హింసవల్ల నొప్పులు, బాధతో అరిచీ అరిచీ
నా గొంతు ఆర్చుకుపోయి దాహంతో నీళ్లమ్మని అడిగితే, హేళనగా నవ్వుతూ నామొహం మీద మూత్రం పోసేవాడు.
మాఅమ్మ పాలకన్నా ఇతని మూత్రాన్నే ఎక్కువ తాగాను.
మా అమ్మ ప్రేమను నేర్పితే, ఇతడు ఓపిక నేర్పాడు.
నన్నిప్పుడు ఈ హోదాలో చూసి భయపడి, వణికిపోతున్నాడు.
నేను తనమీద ప్రతీకారం తీర్చుకుంటానేమో,
ఉద్యోగం పీకిస్తానేమో, జైలులో వేయిస్తానేమో..! అని
ముందే ఊహించి కొని అలా భయపడుతున్నాడు.
నా వ్యక్తిత్వం, నా నైతికత అది కాదు. పనికిరాని ప్రతీకారం మనుషుల మధ్య. గోడలు కడితే, క్షమ ఒక్కటి చేస్తుంది!
సౌభ్రాతృత్వం శాంతినిస్తుంది కదా..!" అన్నాను.
*నెల్సన్ మండేలా*.
(దక్షిణాఫ్రికా అధ్యక్షుడయ్యాక జరిగిన యధార్ధ సంఘటన.)
*నెల్సన్ మండేలా డైరీలో ఓ పేజీ *
‘నేను నా అత్యంత సన్నిహితులైన కొందరు వ్యక్తులతో మధ్యాహ్నం భోజనానికి ఒక హోటల్కివెళ్లాను. వేయిటర్ వచ్చి మాఆర్డర్ తీసుకువెళ్లిన తర్వాత కాసేపటికి మా భోజనం వచ్చింది. సరదాగా మాట్లాడుకుంటూ,
మేం తినడం ప్రారంభించేముందు నా దృష్టి ఎదురుటేబులలో ఒంటరిగా_కూర్చున్నవ్యక్తి మీద పడింది.
అతని భోజనం ఇంకారాలేదు.
నన్ను అతడు చూడగానే చటుక్కున లేచి బయటకువెళ్లడానికి ప్రయత్నిస్తుండగా అతని ఖర్మ కాలి భోజనంవచ్చింది. అతను నిస్సహాయంగా కూలబడిపోయాడు.
నేనతణ్ని చూసి, పలకరింపుగా నవ్వి, నాపక్కన కూర్చోమంటూ, కలిసి భోంచేద్దామంటూ ఆహ్వానించాను.
వెయిటర్ కు సైగ చేయగానే, అతడి భోజనం నా పక్కన పెట్టి వెళ్లాడు.
తప్పనిసరి పరిస్థితుల్లో ఆ వ్యక్తి నా పక్కన కూర్చున్నాడు.
మా భోజనం త్వరత్వరగా అవుతోంది. కానీ, అతనికి ముద్ద గొంతుదిగడంలేదు. చేతులు వణుకుతున్నాయి.
దిక్కులు చూస్తూ మాటిమాటికీ నీళ్లు తాగుతూ మొహం తుడుచుకుంటున్నాడు. మా అందరి భోజనం అయ్యాక అతను సగం తిండిని కతికినట్టు చేసి వడివడిగా వెళ్లిపోయాడు.
అతనిని గమనించిన నా మిత్రుడు బాగా అనారోగ్యంగా ఉన్నట్టున్నాడు. అస్సలు తినలేకపోతున్నాడు. వణుకుతున్నాడు..! " అంటూ ఓ జనాంతిక కామెంట్ వదిలాడు. అప్పుడు నేను "లేదురా..! అతను ఆరోగ్యంగానే ఉన్నాడు.
*నేను జైలుశిక్ష అనుభవిస్తున్నప్పుడు నా సెల్ సెంట్రీ* ఇతను
ప్రతిరోజూ నన్ను విపరీతంగా, అకారణంగా కొడుతూ హింసించేవాడు. హింసవల్ల నొప్పులు, బాధతో అరిచీ అరిచీ
నా గొంతు ఆర్చుకుపోయి దాహంతో నీళ్లమ్మని అడిగితే, హేళనగా నవ్వుతూ నామొహం మీద మూత్రం పోసేవాడు.
మాఅమ్మ పాలకన్నా ఇతని మూత్రాన్నే ఎక్కువ తాగాను.
మా అమ్మ ప్రేమను నేర్పితే, ఇతడు ఓపిక నేర్పాడు.
నన్నిప్పుడు ఈ హోదాలో చూసి భయపడి, వణికిపోతున్నాడు.
నేను తనమీద ప్రతీకారం తీర్చుకుంటానేమో,
ఉద్యోగం పీకిస్తానేమో, జైలులో వేయిస్తానేమో..! అని
ముందే ఊహించి కొని అలా భయపడుతున్నాడు.
నా వ్యక్తిత్వం, నా నైతికత అది కాదు. పనికిరాని ప్రతీకారం మనుషుల మధ్య. గోడలు కడితే, క్షమ ఒక్కటి చేస్తుంది!
సౌభ్రాతృత్వం శాంతినిస్తుంది కదా..!" అన్నాను.
*నెల్సన్ మండేలా*.
(దక్షిణాఫ్రికా అధ్యక్షుడయ్యాక జరిగిన యధార్ధ సంఘటన.)
No comments:
Post a Comment