నా మానస మందెదో తళుకు మన్నది పుష్పవిలాప కావ్యమై

నీ పూజ కోసం పూలు కోసుకు వద్దామని ప్రొద్దుననే తోటలోనికి వెళ్ళాను ప్రభూ. ఉదయశ్రీ అరుణారుణ కాంతులలో ఉద్యానం కళకళలాడు తున్నది.

పూల బాలలు తల్లి వొడిలో అల్లారు ముద్దుగా ఆడుకుంటున్నాయి. అప్పుడు, 

నే నొక పూలమొక్క కడ నిల్చి 

        

  

చివాలున కొమ్మవంచి గో రానెడు నంతలోన

విరులన్నియు జాలిగ నోళ్ళు విప్పి "మా ప్రాణము దీతువా" యనుచు బావురు మన్నవి;

  క్రుంగిపోతి;

  
నా మానస మందెదో తళుకు మన్నది పుష్పవిలాప కావ్యమై

   కరుణశ్రీ జంధ్యాల పాపయ్య శాస్త్రి గారి మహాద్భుత సృష్టి లో పుష్పవిలాపం ఒకటి...ఘంటసాల గానమదుర్యం తో జీవం పోస్తే...కాకతాళీయంగా నేను తీసిన చిత్రాలు నాకు ఆ పద్య భావాన్ని స్పురింపచేస్తున్నాయి..మన జీవనాలు ...పుష్ప విలాపాలు లేని పుష్ప విలాసాల ఆనందమయ అందమైన ఉద్యానవనాలు కావాలని ...సత్యసాయి విస్సా.